سال ۱۴۰۲ بود که ایدهی رانوی در ذهن بنیانگذاران آن شکل گرفت: آیا هلدینگها و شرکتهای بزرگ، به اندازهی کافی توانایی ورود به حوزهی سرمایهگذاری خطرپذیر شرکتی را دارند؟
واقعیت این است که «سرمایهگذاری»، یکی از پایهایترین اقداماتی است که هلدینگها به آن میپردازند؛ اما سرمایهگذاری خطرپذیر (و البته سرمایهگذاری خطرپذیر شرکتی) نیازمند داشتن مجموعهای از تواناییها هستند که در اغلب هلدینگها و شرکتهای بزرگ یافت نمیشوند.
هلدینگها با ساختار نسبتاً بروکراتیک خود باید بتوانند با استارتاپهایی تعامل کنند که با وجود داشتن ایدهی عالی، تیم خوب و آیندهی درخشان، ممکن است تواناییهای حداقلی یک فعالیت بیزینسی کلاسیک را نداشته باشند. حاصل این تعامل (که ناشی از حضور در دو دنیای متفاوت است)، در بسیاری از موارد به شکست سرمایهگذاری و سرخوردگی ناشی از آن منتهی میشود.
رانوی، با داشتن تیمی با تجربهی عالی و طولانی از تعامل با استارتاپهای فناورانه و نیز سابقهی طولانی در همکاری با هلدینگهای سرمایهگذاری و استقرار نظامهای مدیریت نوآوری در آنها، برای حل این مشکل شکل گرفته است.
رانوی به هلدینگها کمک میکند نیازهای نوآورانهی خود را شناسایی کرده و در قالب سرمایهگذاری بر استارتاپها، آنها را رفع کنند. در تمام طول مسیر سرمایهگذاری و پس از آن، رانوی بعنوان یک عامل کاربلد و حرفهای، در کنار سرمایهگذار قرار میگیرد و دغدغههای مربوط به سرمایهگذاری را به حداقل میرساند.
تیم رانوی تاکنون تجربههای متعددی از همکاری با هلدینگها و سرمایهگذاران حوزهی فناوریهای نوین مالی (فینتک)، تجارت الکترونیک (ایکامرس)، لجستیک (برونشهری و برنامهریزی شده)، سلامت الکترونیک و بازی داشتهاند.